ค่ายเจ้าเมืองระนอง

ค่ายเจ้าเมืองระนอง

          สร้างในสมัยพระยาดำรงสุจริตมหิศรภักดี (คอซู้เจียง) ซึ่งพระยาดำรงสุจริตมหิศรภักดี (คอซิมก็อง) บุตรชายคนที่ 2 ของท่านคอซู้เจียงสร้างเพื่อใช้เป็นที่พักของบิดา เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2420 ภายหลังเหตุการณ์กุลีจีนกบฎ มีเนื้อที่ประมาณ 33 ไร่ ตั้งอยู่ในเขตเทศบาลเมืองระนอง ปัจจุบันกรมศิลปากรได้ประกาศขึ้นทะเบียนโบราณสถาน ลงวันที่ 18 ธันวาคม 2539 

           ที่นี่เป็นศาลบรรพบุรุษต้นตระกูล ณ ระนอง 4 รุ่น ป้ายหน้าศาลบรรพบุรุษ มีอักษรจีนฮกเกี้ยน อ่านว่า เกา-หยาง หมายถึง "ดวงตะวันอันสูงส่ง" บ้านนี้มากด้วยขุนนาง บ้านนี้มากด้วยแก้วแหวนเงินทอง ซึ่งถ้าสังเกตป้ายดีๆ จะเห็นค้างคาวหลายตัวบนภาพ ชาวจีนเชื่อว่าค้างคาวเป็นสัตว์นำโชคมาให้ 

           มีหรีดโลหะ ชุบเงินทอง พระราชทานโดยสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ พระโอรสของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวฯ รัชกาลที่ 4 แผ่นศิลาจารึก พระราชทานพระราชานุญาตทำคำจารึกไว้เป็นเกียรติยศจากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5  นอกจากนี้ภายในค่ายเจ้าเมืองระนองยังเป็นที่เก็บข้อมูลทางประวัติศาสตร์ของต้นตระกูล ณ ระนอง ซึ่งมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ควบคู่กับความเจริญเติบโตของเมืองระนอง

Ranong's Governor Camp

          Constructed during the time of Phraya Damrong Sujarit Mahisornphakdi (Khaw Soo Cheang), this camp was built by Phraya Damrong Sujarit Mahisarapakdi (Khaw Sim Kong), Khaw Soo Cheang's second son, as a retreat for his father, round 1877 after the Chinese rebellion. It covers an area of 0.053 sq km within the vicinity of Ranong Municipality. At present, it has been registered a historical site by the Department of Fine Arts in the general journal, issue on date 18 December 1996. Interesting in the camp are 4 generation shrines of Na Ranong descendants, with the sign written in Hokkien, read as Kao-Yang which means "Sublime Sun". The place was full of noblemen, riches and gilt metals given by Prince Damrong Rajanubhab, King Rama IV's son. There is an inscribed stone granted as an honour by King Rama V. Within the camp are historical archives of Na Ranong family, whose historical importance goes hand in hand with Ranong's prosperity. 

ข้อมูลจาก : หนังสือเที่ยวระนอง เมืองฝนแปด...แดดสี่ Ranong Guide Book.